کد مطلب:33729 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:99

چه كسی باید نیك یا بد بدعتها را تشخیص بدهد؟ این پرسش به ویژه در عرصه ی مسائل فكری اهمیت و حساسیت بیشتری مییابد. در عرصه های فكری به آسانی می توان دیگران را به بدعت گزاری متهم كرد. اگر حد و حدود بدعت گزاری معین و مشخص

[صفحه 301]

نشود و روش داوری در این خصوص معلوم نگردد، تشتت و پریشانی ای پدید خواهد آمد كه زشتی اش از اصل بدعت كمتر نیست. اگر آن حدود و معیار روشن نباشد، ممكن است كه هر روز كس دیگری را به بدعت متهم كند، چرا كه سخنان او را با عقل و دانسته های خود سازگار نمی بیند. یعنی هر كس برای خود شاخص دیانت می شود. و هر كس به قصد اصلاح اندیشه ها حربه ای به دست می گیرد و به جان دیگران می افتد. و وای به آن روزی كه تمام افراد یك جامعه خود را در مقام اصلاح گری ببینند و همه بخواهند فكر دیگری را بدون هیچ گونه معیاری از غربال نقد و تصحیح بگذرانند و اصلاح كنند! به همین دلیل است كه اگر به تاریخ فرهنگ اسلامی مراجعه كنیم، خواهیم دید كه هر گاه این ماجرای بدعت كشی اوج می گرفته، معمولا بیش از آنكه سودی ببخشد، زیان به بار می آورده است. یكی از مهمترین مسائلی كه باید در امر به معروف و نهی از منكر شناخته شود، همین مساله است.

صفحه 301.